Hetjur Valentínusardagsins

Valentínusardagurinn var í gær 14 febrúar 2020. Dagur sem við nærfjölskyldan munum líklega aldrei gleyma né nóttinni á undan þegar eitt versta veður gekk yfir landið með miklum veðurham. Dagur ástarinnar sem hefði átt að verða ljúfur varð að tilfinningalegri,rússíbanareið í miðri orrahríðinni. Yngsta mín á leið inná sjúkrahús þennan morgun til lækninga og hafði haft vaðið fyrir neðan sig að koma sér í borgina áður óveðrið skylli á og vegum yrði lokað þar sem mætingartími hennar  á sjúkrahúsið var klukka tíu þennan morgun Valentínusardagsins 14 febrúar. Litla hundskottið hennar fór í pössun kvöldið áður á Hvolsvöll. Eitthvað vakti mig um klukkan fjögur aðfaranótt föstudagsins og þar sem ég kíkti í tölvuna sá ég að litla hundspottið var týnd á Hvolsvelli en hún hafði skotist út á milli fótanna á ungum manni og tók strauið eitthvað út í buskann. Þau reyndu að hlaupa hana uppi en það gekk ekki upp og fimm björgunarsveitarmenn hjálpuðu síðan til við leitina en urðu að hætta leit enda komið hamfaraveður og hríðarbylur. Og það hafa verið erfið og þung spor að neyðast til að fara til baka án þess að finna litla skottið. Hafi einhver verið bjartsýnn með að finna hana þarna í leitinni um kvöldið þá fóru að renna tvær grímur á alla að hún myndi finnast á lífi og yrði úti þarna um nóttina.
Að hlusta og heyra sorgina og grátinn í yngstu dóttur minni var hrikalega erfitt og þannig gekk það fram eftir degi því ekki fannst litla skottið þrátt fyrir mikla leit og við mæðgur vorum í stöðugu sambandi hún á sjúkrahúsinu og ég hér í Eyjum og já þetta var henni sérstaklega erfitt ofan á allt.  Ég ákvað að hafa samband við Björgunarsveitina á Hvolsvelli og kanna hvort þeir væru með leitarhund en svo var ekki nema einn mannanna sagði að það væri hundur þarna í þorpinu sem væri hægt að nota til leitar. Það varð úr að nota þetta ráð, fara heim til fólksins sem litla skottið átti að vera hjá og þefa af einhverju sem tilheyrði henni og skella sér síðan í leit og þetta var rétt uppúr hádegi, verð bara að koma því að hér hversu heppin við erum að eiga þetta óeigingjarna og góða fólk sem skipa björgunarsveitir landsins og þurfa að fara út í hvaða veður sem er til hjálpar og björgunar. Ekkert annað en hetjur skipa svona sveitir. Ég fékk símtal frá dóttur minni af sjúkrahúsinu þar sem hún var alveg á nippinu að fara þaðan út, út af allri óvissunni með litla skottið hennar en ég sagði við hana og bað hana að bíða aðeins því ég hefði rætt við björgunarsveitina þarna á staðnum og þeir væru farnir af stað með leitarhund. En það var erfitt að hlusta á hana gráta svona í símann og svona veika fyrir og þurfa að bíða fregna hvort litla skottið fyndist lífs eða liðið. Ég verð að segja það að ég var ekki bjartsýn þessa stundina enda liðnir c.a 18 klukkustundir frá því hún hvarf útí veðurhaminn kvöldið áður og við fjölskyldan bjuggum okkur undir það versta en vonuðum það besta. Kannski um klukkustund eða 45 mínútum efir okkar samtal hringir síminn og þá er það sonur minn  Davíð sem hafði tekið sér frí frá vinnu ásamt tengdadóttur minni  henni Drífu og á leiðinn þarna austur til leitar..kom Davíð auga á hana og hún var á lífi. Töluvert fyrir ofan veg eða í uppsveit nálægt Hvolsvelli.
Hann hafði að kalla til hennar og litla skottið kom í átt að bílnum en um leið og Davíð minn steig útúr bílnum hljóp hún undir bílinn og faldi sig. En Davíð var nú ekki alveg ráðalaus með að ná henni fram undan bílnum og talaði til hennar á svona sérstakan máta svipað og við gerum stundum við litlu börnin og viti menn hún kom undan bílnum til hans og þegar hann fékk hana í fangið þóttist hún vera Golíat og gerði sig líklega að bíta hann sem varð bara pínulítið nart enda köld og skíthrædd greyið litla eftir svaðilförina. Davíð lét hana í fangið á Drífu sinni sem vafði litla skottið í hlýja prjónaflík og hélt henni þétt upp að sér til að halda á henni hita enda skalf litla greyið svo mikið og á þeirri stundu sem Davíð hringdi í mig og sagðist hafa fundið hana, var hún steinssofandi í fanginu á Drífu. Þegar litla skinnið fannst loksins og það á lífi, fóru bara allir að gráta og ég klökknaði af gleði þegar ég fékk símtalið og gleðin leyndi sér ekki í rödd sonar míns.

Ég segi það aftur og ég segi það enn að við erum umvafin englum í mannsmynd. Besta símtal sem ég hef átt þennan dag þegar ég hringdi síðan inná sjúkrahús og bað um skilaboð til dóttur minnar að hringja í mig því ég væri með gleðifréttir. Og það leið ekki á löngu að síminn hringdi og ég held að hún hafi ekki alveg skilið hvað var í gangi því enn var sorg í grátnum en samt einhver vonarneisti og um leið og ég sagði henni að bróðir hennar hefði fundið litla skottið á lífi, hvað gráturinn breyttist í fegins og gleðitár. Hún sagði mér seinna þennan dag að hún hefði hreinlega misst fæturna undan sér og sigið niður á gólf með símann  í höndinni enda varð snögglegt spennufall hjá henni og hún ætlaði ekki að geta hætt að gráta af gleðinni sem tók yfir.
Hringdu nú í bróður þinn elskan mín sem fann hana fyrir þig. Við kvöddumst og þvílíkur léttir að geta fært henni þessa gleðifregn og það voru æði margir sem glöddust með okkur á samfélagsmiðlinum feisbúkk. 

Hvítur á leik núna og það er dóttir mín sem ætlar að koma sér á réttan kjöl í lífinu og eftir að hafa getað fært henni þessa gleðifregn gat hún farið að einbeita sér að sjálfri sér og byrja að ná bata.

Takk fyrir elsku Davíð minn og Drífa mín að hafa farið af stað  í leit og ég fer ekki ofan af því að það var "eitthvað" sem sagði ykkur að fara í þetta ferðalag.
Og takk innilega þið öll sem komuð að leitinni á einn eða annan hátt..þið eruð ómetanleg. 
Kær kveðja úr Kollukoti 
 Komin í hlýjuna í fanginu á Drífu
 og vel upphituðum bílnum enda var hún fljót
 að sofna eftir að Davíð bjargaði henni

Ef undirstaðan brotnar ..hrynur turninn

Fólkið í landinu okkar sem vinnur við fiskvinnslu,ummönnun barna umönnun eldri borgara,fólk í þrifum er undirstaðan svo það fari ekki á milli mála.
Það er þetta umrædda fólk sem skapar þau skilyrði að klukkan gangi taktfast, daginn út og inn að nóttu sem degi á rauðum dögum sem og venjulegum dögum. 
Fiskvinnslufólkið sem er að vinna við fiskinn og pakka til útflutnings er að skapa gríðarleg verðmæti úr aflanum sem fiskvinnsluhúsið fær frá sínum skipum. Gróðinn fyrir fyrirtækið getur orðið ómennskur í peningum talið og þeir græða á tá og fingri en til öryggis væla samt þegar talað er um að hækka laun fólksins á gólfinu. Þá er allt tínt til að hálfu þeirra sem græða mest í von um að manneskjan sem hefur fyrir fjölskyldu að sjá og borgar reikninga  fái ekki nema nokkurra króna hækkun á laun sín svo fyrirtækið fari nú ekki á hausinn og á stundum líður ekki langur tími er menn og konur sem sitja í gullstólunum fara að borga sér út arð..því ekki mega þeir nú svelta sig blessað fólkið á toppnum. Hluti að þessum arði hefði getað orðið að góðri hækkun launa til fólksins þeirra á gólfinu sem skapar fyrir þá þessi verðmæti.
Munið bara að þetta sama fólk er undirstaðan í þínu fyrirtæki og ef það fara að koma brestir í undirstöðurnar þá hrynur turninn og til lengri tíma þegar grunnstoðirnar eru farnar verður ekkert eftir til að græða á.

Peningarnir verða nefnilega ekki til í bankanum eins og svo ótal margir virðast halda. Það er fiskurinn sem hefur alla tíð haldið uppi þjóðabúskapnum og þannig hafa peningarnir orðið til bara svona til áréttingar.
Og að það skuli tíðkast enn þann dag í dag að þetta sama fólk í fiskvinnslunni skuli neyðast til að þiggja strýpuð laun á dagvinnutaxta ef ekki er afli til að vinna úr í húsinu finnst mér fyrir neðan allar hellur og það er ekkert til að hrópa húrra fyrir og getur komið illilega í bakið á starfsmönnum sem þurfa eins og allir að eiga fyrir lífsnauðsynjum og reikningum. Sérlega getur það komið illa við fólkið ef ekki er vinna í langan tíma. Enn í dag eru það bónusarnir sem rífa kaupið upp,mikil og hröð vinna og oft á tíðum yfirvinna ef svo býðst. Einstaka uppgrip eru á loðnuvertíð og síld í vaktavinnu sem hafa komið sér vel fyrir æði marga en að baki liggur langur og strangur vinnutími.

Ummönnun barna á leikskólum og ummönnun aldraðra er svo hinn handleggurinn á lélegum launum til þeirra starfsmanna sem hugsa um börnin okkar og afa og ömmur, langafa og langömmur.
Þarna ertu með í höndunum uppistöðuna sem eru börnin og þá eldra fólkið okkar sem gerðu okkur kleift að verða það sem við erum í dag sem er svo mikið dýrmæti og er ómetanlegt en fólk er oft fljótt að gleyma hverjir ruddu leiðina fyrir okkur en það er elsku fólkið á Elliheimilunum í landinu sem og vann baki brotnu við miklu lélegri kjör og aðstæður en þú hefur í dag.
Án þeirra værirðu ekki á þeim stað sem þú ert á í dag og hugsaðu vel um það, þú sem þetta lest því þetta er einfaldlega staðreynd.

Börnin sem koma til með að verða uppistaðan þegar viðkvæmum árum lýkur í leikskóla og fara þaðan yfir í barnaskóla er þýðingarmikill tími í þroska þeirra,skilningi á umhverfinu,náttúrunni, samverunni og leikjum ásamt miklum lærdóm frá þeim sem annast þau meðan við foreldrarnir vinnum úti.

Í þessu góða starfsfólki er mikill fjársjóður bundinn sem svo miðla þekkingu sinni til barnanna okkar á viðkvæmu æviskeiði.Kenna þeim svo ótalmargt gott og uppbyggjandi fyrir framtíðina meðan við foreldrarnir vinnum úti.
Hvar værum við nútímafólkið án þessa góða starfsfólks sem eru að slípa demantana okkar daginn út og inn. Þar sem um mikinn mannauð er að ræða í báðum tilvikum s.s leikskólum og elliheimilum og þú ert að gera þitt allra besta svo öllum líði vel þá er þarna einn risastór mínus og það eru laun þessa ómetanlega starfsfólks. Hvað réttlætir þessi lágu laun sem þetta fólk er á við ummönnun ? Ekkert, akkúrat ekkert. Hvað eru þeir sem ákveða á hvaða launum þetta fólk er á..að hugsa ? 

Ég segi bara að þið ættuð að skammast ykkar til að hækka launin vel og dyggilega fyrir þessi ómetanlegu störf. Að þetta sama fólk þurfi,liggur við ár eftir ár að að hóta verkfallsaðgerðum svo á það sé hlustað er fyrir neðan allar hellur.
Af hverju þarf þetta sem ætti í raun að vera sjálfsagt þegar séð er að fyrri samningar eru að klárast að það er alltaf og ég segi alltaf beðið með að semja þar til í óefni er komið og þá á ég við að hálfu þeirra sem stjórna og ráða.
Af hverju er ekki hægt að setjast niður áður en allt fer í vitleysu og ræða saman svo ekki komi til þessa verkfalla.
Af hverju á að halda þessu fólki niðri æ ofan í æ með lágum launum. Þetta er ómannúðlegt og skammarlegt að fólk geti rétt skrimt af sínum launum sem þið skaffið þeim. Þið/þú sem ræður..reyndu að lifa á þessum launum í eitt ár eða svo með eða án barna, borga allt, reikninga,fæði, af bíl og húsnæði á þessum launum. Ég er ansi hrædd um að það liði ekki langur tími þar til þú færir að sjá ljósið og gætir mögulega skilið um hvað launin snúast svona einu sinni.

Þar sem undirrituð hefur unnið við þessi störf veit ég hvað ég er að tala um en á næsta ári ef guð lofar mér verð 67 ára þó mér finnist ég ekki vera svona gömul í tölum talið því aldur er í dag orðið ansi breytt hugtak. Miðað við hversu mikið afar,ömmur, langafar og langömmur slitu sig út snemma á sinni ævi með mikilli vinnu varð aldur þeirra ekki hár oft á tíðum og það get ég séð á gömlum leiðum í kirkjugarðinum að langalanglang- varð að mestu háaldrað rétt um fimmtugt.
En við eigum þessi fólki allt að þakka ,ekki gleyma því. 
Svo fyrst ég tala um aldurinn þá verð ég auðvitað að nefna Örorkulífeyrinn sem er til skammar og er jafn lágur og vinna í fiskvinnslunni. Samkvæmt lögum átti lífeyririnn að fylgja hækkunum launa  við samningagerð en það hefur ekki verið í nokkur ár. Þessi lífeyrir er geðþóttaákvörðun yfirvalda. Við eða ég er ekki með neinar 3 hundruð þúsund á mánuði í ráðstöfunartekjur. Nei takk það er langt innan þeirra marka og ég bíð spennt eftir að þeir sem skammta ofan í okkur opni augun nema það sé einlægur ásetningur að láta okkur bara eiga sig og margir hverjir svelta og eiga ekki fyrir nauðsynjum út mánuðinn. Við þurfum nefnilega líka að borga fyrir húsnæði,af bíl og öðrum nauðsynjum ef það skyldi hafa farið fram hjá ykkur eða verið eitthvað misskilið og það sé draumur í dós að vera á Örorkubótum. 
Með kveðju úr Kollukoti