Heitasta umræðan..aumingjarnir okkar

Já hún tók sterkt til orða kennarinn í Garðabæ og stuðaði ansi marga foreldra en að ýmsu leyti er ég sammála henni.
Ekki vil ég kalla blessuð börnin aumingja en þau eru OFVERNDUÐ mörg hver,það er málið.
Sem betur fór varð ekki eins mikið úr þessu óveðri eins og búist var við og það var bara hið besta mál og þegar birtast svona aðvaranir frá veðurstofu þá hugsar þú fyrst og fremst um öryggi barna þinna.
Stoppum aðeins við þetta...börnum er flest öllum ekið til og frá skóla af foreldrum sínum ekki satt. Svo þarna var kannski spurningin af hverju þau mættu ekki í skólann fyrst foreldrarnir fóru sjálfir akandi í sína vinnu.
Í skólanum eru  þau örugg ef veður versnar og foreldrar og aðstandendur þurfa ekki að hafa áhyggjur af þeim innan veggja skólanna ef það yrði mikil ófærð og kæmi í veg fyrir að hægt sé að ná í þau og koma þeim heim eins og venjulega. Það er hægt að nýta tímann vel á meðan þau bíða eins og læra og klára heimalærdóminn þar til veðri slotar eða hafa bara gaman saman.
Held það hafi fyrst og fremst verið þessi punktur hjá kennaranum í Garðabæ að börn fengu að vera heima með foreldrarnir fóru í vinnuna. Það er ekki afsökun fyrir að láta þau vera heima. Annað með börn sem þurfa að að fara fótgangandi langa leið og hafa engan til að skutla sér en mörg nota strætó og þá kemur að þeim punkti..kannski er veðrið það slæmt að þú getur ekki hugsað þér að láta barnið þitt bíða eftir strætó í viðsjárverðu veðri. En við verðum að passa okkur á einu að gera þau ekki veðurhrædd með ákvörðunum okkar. Það er ákveðin hætta á því.
Nú ætla ég að verða leiðinleg, alveg hrútleiðinleg og segja þessa setningu: Það var ekki svona þegar ég var á skólaaldri ;)
Það var aldrei spurning um hvort þú færir í skólann og gangandi í hvaða veðri sem var. Arkandi í snjó sem náði manni upp í klof og en það styrkti okkur og við lærðum að bera virðingu fyrir veðrinu og lærðum að fara leiðir í skólann þar sem var kannski pínu skjól fyrir veðri og vindum og við lifðum það af. Mér fannst allavega gaman í skólanum mínum í þá daga. Ég man einu sinni eftir að pabbi minn fór út áður en átti að fara til vinnu og hitaði upp gamla Moskan og bauðst til að skutla okkur systrum upp í skóla enda veðrið hundleiðinlegt.
Ohhhhh...það var svo gott að koma inní upphitaðan bílinn og fá sitt fyrsta skutl..en það var bara í þetta eina skipti og ég gleymi því aldrei :)  Ég skil alveg hversu dásamlegt er að fá svona skutl á milli staða en það þarf ekki að vera á hverjum einasta degi.
Börn hafa öll gott af hreyfingunni og reyna aðeins á sig..sigrast á snjónum og rigningunni og rokinu með því að klæða sig eftir veðri eins og við gerðum og það var bara hressandi.
Klæðnaður sumra barna í dag er ansi oft, ekki ætlaður til útiveru því það má ekki rugla í tískunni og sumum finnst bara hallærislegt að vera í snjógalla með ullarvettlinga og góða húfu. 
Ég held að þessi kennari í Garðabænum hafi verið með svipaða hugsun og kallað þetta aumingjavæðingu en eins og ég nefndi hér að ofan þá föllum við ansi oft í þá gryfju að ofvernda og það er einfaldlega ekki gott. Börn hafa meira hugrekki en við gerum okkur mörg hver grein fyrir og það er oft ævintýralega spennandi að ösla snjó upp í klof og berjast á móti vindinum og rigningunni á leið í skólann. Ég geri mér grein fyrir að sum börn þurfa að fara langan veg á milli skóla en mér finnst að það þurfi að meta það á hverjum degi hvort barnið hafi ekki bara gott að því að ganga í skólann og skutlið á að vera undantekning en ef veður er svo glórulaust að það er ekki hundi út sigandi þá sé nú barasta allt í lagi að skutla. Verð að viðurkenna að skutla í skóla sem er kannski örstutt frá heimilinu finnst mér fyrir neðan allar hellur en það gera margir.
Ég segi bara, ekki ofvernda barnið það gerir því ekkert gott og lærir seint að verða sjálfstætt og trúa á mátt sinn og megin. Skutl á að vera undantekning elskurnar.