Hugleiðing um ástina og vonbrigðin í lífinu...

Ég vinn við fiskvinnslu frá sjö til þrjú á daginn og síðan taka við þrifin hjá okkur Ómari eftir vinnu okkar  kvennanna í Godhaab..stundum erum við Ómar, ekki búin fyrr en um kvöldmat í þrifunum..

Misupplögð frá degi til dags en alltaf vandvirk í hvívetna...Einkum hann Ómar minn og það hefur hann sýnt  mér og ég lært í þau ár sem við höfum starfað saman.

Enda finnst mér gaman í þessum þrifum og við gerum þetta saman 100%+++ stundum mínus ef veðrið er gott og viljum fá smá sumaryl í hjartað.Þá er allt sett á fullt ...sérstaklega Ómar...hann breytist í tvo Ómara og rífur þetta af sér eins og ekkert sé....Dugnaðarforkur þessi strákur.., 

 

 

Stundum segir þessi elska við mig þegar það mesta er búið: Þú mátt alveg fara heim elskan mín... og ég hef stundum tekið hann á orðinu og þakkað það að fá að hætta fyrr...

 Hann er góður maður hann Ómar minn...í alla staði og mér þykir óumræðilega vænt um þennan besta vin minn og elska hann af öllu mínu hjarta sem eiginmann minn og félaga..

Hjartahlýrri maður er vandfundinn get ég fullyrt ...vinur vina sinna og sérstaklega minn...

Vona innilega að við fáum að eyða seinni partinum af árunum okkar saman og sérstaklega að ég þurfi ekki að horfa á eftir honum á undan mér...en hann hefur lofað að bíða eftir mér þessi elska ef svo fer... og það mun ég einnig gera ef ég fer á undan honum enda ekki ólíklegt þar sem ég er sjö árum eldri en hann...

Hefði viljað kynnst honum miklu fyrr á minni ævi.

Ég held að hann sé einn af þessum yndislegu englum sem koma til jarðar á slæmum tímum..horfa í augu manns og hreinlega dáleiða mann til betri verka og betra lífs.Kenna manni nýtt viðhorf á lifið og tilveruna og hlakka til þess á hverjum morgni að vera til og njóta dagsins og samverunnar við hann þessa elsku sem er mér afar dýrmæt...

það er gott að vera innan um hann...vita af honum...gefa honum sinn tíma í friði..enda fæ ég líka minn tíma.....vera félagi..hlusta...og elska hann ....er það auðveldasta í heiminum... Hann er yndislegur maður í alla staði og ég er næstum viss um að ég geti ekki lifað án hans. Því ef hann fer á undan mér þá held ég að það liði ekki langur tími í mína brottför til að hitta hann aftur...

Mér líður svo vel í návist hans...nær og fjær ef þið skiljið mig.Bara að vita af honum einhverstaðar nálægt mér er svo góð tilfinning...

Hann er sama sinnis gagnvart mér og það er svo góð og yndisleg tilfinning  og mér líður svo vel vegna þessa....

Á hverjum einasta degi heyri ég þessi fallegur orð: Elskan mín...eða...veistu hvað ég elska þig mikið eða....hef ég sagt þér hversu heitt ég elska þig...hvað þessi fallegu orð ylja manni um hjartaræturnar og gefa manni mikla orku í dagsins önn og framkalla hjá manni ótal bros yfir daginn  við tilhugsunina um þennan yndislega mann sem ég er gift..... Og eins er það á hverju kvöldi: Góða nótt ástin mín...og ég segi það sama við hann og þanng förum við alltaf sátt í draumalandið við tvö....

Við vinnum saman og búum saman..eyðum næstum hverri stund í samveru hvort við annað og það er góð tilfinning...

Við erum bestustu vinir ...góðir félagar...virðum hvort annað...gefum af okkur hvort til annars og síðast en ekki síst gefum hvoru um sig sinn tíma í friði og þar getum við eytt þeim tíma í allt það sem okkur er hugleikið...

Prívat tíma með okkar áhugamáli og diskúterað í tíma og ótíma...þagað löngum stundum og líða vel í þögninni saman...

Og ekki má gleyma má gleyma hugsanaganginum sem við höfum oft hlegið að...hahahahahaha..

Hversu ótrúlega oft við erum að spá í sömu hlutunum eða ætluðum að segja sama orðið og eða nefndu það..bara yndislega fyndið..Eins og að hringja hvort í annað..oftar en ekki er annað okkar komið með símann í hendurnar til að hringja ...og þá skeður þetta ótrúlega: Ég ætlaði að fara að hringja í þig..

Eins og við sendum hvort öðru svo  sterka strauma í hugsun hvort til annars og viti menn...ring...ring... Og alltaf hlægjum við er við áttum okkur á því að við bæði vorum  á leiðinni að hringja ..... Hugsum órtúlega oft það sama og ekki ósjaldan sem sagt er: Ég ætlaði að segja akkúrat þetta....fyndið...hahahahhahahaha...

Því meira sem ég skrifa um hann Ómar því meiri er eftirsjáin um öll þau ár sem ég vissi ekki af honum ...en ég sé ekki eftir að hafa eignast þessi yndislegu börn sem ég á í dag..öðlast reynslu ung að árum aðeins 18 ára ég er eignaðist mitt fyrsta barn og fannst ég svo fullorðin.Kannski var tíðarhugurinn svo í denn enda ekki óalgengt að börn flyttu 16 ára að heiman og færu að búa og vinna.. Enda varstu orðinn fullorðinn 16 ára og ger svo vel að sjá um þig sjálfur....

Og það var einhvernveginn aldrei neitt vandamál..16 ára..mömmuhótel búið og bless og sjáðu um þig sjálfur/sjálf.

Og það gerðum við án þess að blikkna flest öll... Við vorum alin upp af hörkunni og sjáfsábyrgðin var snemma innvædd í okkur. Vinna..fara að búa/eignast peninga og gera eitthvað af viti úr okkar lífi. !6 ára varstu orðinn of gamall/gömul til að vera heima og inná foreldrum þínum..þú varst orðinn FULLORÐINN. og barasta út með þig og sjáðu um þig sjálfur/sjálf.....

 Enda held ég að það hafi svo sem ekki skemmt neinn á þessum árum sem ég upplifði sem eitt af krepputímabilunum sem barn.Sem gefur að skilja að pabbar og mömmur höfðu bara ekki ráð á að hafa börnin sín lengur heima....

Maður varð fullorðinn á skemmri tíma en tíðkaðist í dag..farin að búa 17 ára gömul og eignaðist sitt fyrsta barn 18 ára og var bara í skýjunum með þetta allt og þótti nú ekki mikið mál enda alvanalegt á þessum tímum.....

Vð vorum svolítið rekin í að verða fullorðin..vinna og sjá um okkur sjálf enda skiljanlegt, ég sem kom frá heimil, þar sem mamma og pabbi  áttu heilan her stelpna eða 6 stykki en litli bróðir okkar kom svo miklu seinna inn í dæmið sem betur fer...

Ég ætlaði svo sem ekki að fara út í þessa gömlu sálma en eitt tekur við af öðru þegar maður sest við skriftir og þá fer hugurinn oftar en ekki á smávegis ferðalag með mann en það er bara gaman að láta hugann reika og bera sig aftur í tímann og sjá hversu gott maður hefur það í dag miðað við það krepputímabil sem ég upplifði ung að árum. þá var skortur á öllu og ég meina öllu ekki einu sinni til neitt að borða á stundum en það bjargaðist fyrir horn .Mamma ein heima með 6 stelpur eða réttara sagt 5 stelpur því Elfa kom ekki til fyrr en í Surtseyjargosinu 1963.....

 Hávaðarifrildi pabba og mömmu út af fylleríinu á kallinum sem var loksins kominn í land en bauð allri skipshöfninni heim...þannig fór oft um peningana sem kallinn aflaði á þessum tíma... Æ..hvað ég vildi hafa upplifað góða æsku án áhyggna af lífinu og tilverunni og systrum mínum...

Drykkjulæti með skipsfélögunum komu ekki í veg fyrir að húsbóndinn fékk sínu framgengt á heimilinu..og varð ég vitni að því sem barn þegar mamma bað pabba að láta sig hafa peninga en hann hagaði sér eins og fífl og gerði lítið úr henni fyrir framan skipsfélagana þar til einhverjum þeirra varð nóg boðið og og heimtaði að pabbi léti mömmu fá peninga og ekki seinna en strax en þá vorum við búnar allar að lifa á mjólkurkexi...annarsvegar/fisk m/engu/og kannski kartöflum m/engu....ef einhver átti aflögu...

Jújú..sá gamli gat stundum verið góður ekki vantaði það.... en það var svoo sjaldan ..

Ég held að ég hafi gert hann rosa montinn og ánægðan með sig og sína þegar ég varð afburðar íþróttakona á mínu tímabili í Barnaskólanum. Vann til verðlauna og birtist grein með mynd af mér í BRAUTINNI (að mig minnir) einu bæjarblaðanna sem ég á reyndar ennþá í úrklippubók... Og tiltekið.....hverjir voru foreldrar mínir í greininni...

Sem endaði svo með því að þegar alsherjarmótið á Íslandi var haldið á Laugarvatni þá vann mín bara og varð langstighæst í mótinu og vann dagsferð til KULUSUK á Gænlandi og aftur kom grein í bæjarblaðið og sá gamli blés út af stolti yfir dótturinni... sem ég reyndar frétti  löngu seinna að hann hefðu viljað setja mig á vandræðaheimili forðum daga

Þetta sagði mér pabbi Helenu og Davíðs fyrir margt löngu síðan... Og þá var ég mjög ung er við byrjuðum saman og þá flengdi pabbi minn mig á beran rassinn inni í svefnherbergi sem ég var læst inni þar til honum þóknaðist að koma heim og hýða mig  14 ára gamla en ég hvorki æmti né skrækti enda var furðusvipur  á þeim gamla þegar hann hýddi mig mörgum sinnum og læsti mig aftur inní svefnherbergi pabba og mömmu......

Ég var þá á stefnumóti við pabba elstu barnanna minna sem og við bjuggum saman í  ein 12 ár  en kallinn fann sig knúinn til að refsa elsu dóttur sinni með rassskellingu áður en hann tók hann í "sátt"

 Og ég varð svooo...reið og fyrirgaf honum þetta aldrei.... frekar en margt annað sem er miklu alvarlegra.Er búin að reyna að ræða það við hann sem endaði með að hann skellti á mig og síðan hef ég ekki talað við hann og nú er komið rúmt ár síðan og mér væri ekki meira sama en hann væri ekki til...

 Takk fyrir Kjartan Másson  (Týrari með meiru) sem æfði mig í hlaupi úti á Skansi í denn og lét mig hlaupa á móti austan rokinu þar til ég var að springa.Hann var sko harður þjálfari og ekkert eftirgefið...;)

 Ég var mjög góð í spretthlaupum í denn og 4x100 m hlaupi ásamt Árnýju  hans Óla á Hvoli við kepptum fyrir Íþróttafélagið ÞÓR..Ég byrjaði í startinu og hún endaði ....enda frábær íþróttakona enn þann dag í dag.... Við vorum rosalega sprettharðar.....

Hún á heiður skilið fyrir sitt framlag til Íþróttamála/Frjálsar íþróttir .... og hennar fjölskylda...

Nenni ekki að skrifa meira í bili...heyrumst....  

Kveðja úr Kollukoti 

Kolla bolla og Ómar (tekið við goslok 2011)

 

 

 

 

 

 

 

 

b

 

 

 

  

 

Athugasemdir

[Kolbrún Harpa Vatnsdal Kolbeinsdóttir, 9.7.2011 kl. 05:49]

Við Ómar erum bara svona þegar við erum búin í vinnunni á daginn...;)