Húsið mitt..

Nú þegar við yfirgefum þig fyrir fullt og allt....er ekki laust við að tregi fylli sálina og hjartað..

Þar sem áður ríkti líf, fjör og spennandi stundir....sumar hverjar fullar af söng enn aðrar sambland af ergelsi,vonbrigðum,sorg og tárum .

Horfi ég nú á tóma gluggana sem horfa einmana augum út í dagsbirtuna og myrkrið...

Auða veggina og naglana sem segja sögu um allt það fallega sem fegraði veggi þína.

Litla sæta baðherbergið þar sem þú gast vart skipt um skoðun en hélt utan um þig á þínum prívat stundum..

Litla eldhúsið...þar sem töfraðir voru fram veisluréttir innan þinna veggja og ilmandi kaffisopinn, yljaði manni í morgunsárið.

Brakandi mjór stiginn upp á efra loftið kom í veg fyrir að nokkur gæti læðst upp né niður nema vera eins og fuglinn fljúgandi..

Stigi sem hafði að geyma fullt af gengnum sporum manna og dýra.

Lítilla barna sem klifu sinn hæsta tind með hjálp hinna fullorðnu....og afreksstoltið ljómaði úr augum þeirra er þau klifu hamarinn, upp á efsta tind...

Sigurbrosið sem maður sá..standandi fyrir neðan þrepin...horfandi á þetta hugrakka barn standa á toppnum og segja með brosi sínu "Ég gat þetta amma"..

Fagnað með hrósi og klappi fyrir hugrekkið og dugnaðinn og svo þurfti að reyna aftur og aftur og aftur...

 Umhverfið sem við sköpuðum í kring um þig..litla kotið okkar. Umgjörð úr fallegu tréverki..gróðursettum tré og runna sem fegruðu þig enn meira.

Skreyttum sólpallinn sem við útbjuggum fyrir framan þig með fallegum blómum á hverju sumri og stöku sinnum reis ilmandi grilllyktin upp í loftið og fyllti vitin á yndislegum degi...

Góðar stundir með fjölskyldu og vinum innan sem utan dyra.

Griðarstaður frá amstri og hvunndagsleika..hlýtt og notalegt og gott að vera umvafin veggjum þínum.

Dýravænt heimili..alltaf opið út fyrir loðnu dýrin okkar og þau gátu flatmagað í sólinni á pallinum eða kúrt í fangi okkar yfir sjónvarpinu.

Sorg yfir fráfalli Ninju okkar sem  við tókum að okkur rúmlega árs gamla en hún var að verða níu ára  þegar hún veiktist. Yndisleg tík og tók okkur svo vel  enda var þetta ást við fyrstu sýn..

Við fundum henni fallegan dvalarstað þar sem við gátum heimsótt leiði hennar og minnst þessarar góðu vinkonu okkar..

Nú geymir þetta hús öll  þessi fallegu leyndarmál að eilífu og ekki laust við að ég heyri veggi þína andvarpa  af söknuði...

Regndroparnir á rúðunum eru kannski kveðjutár þín til mín  vegna allra þeirra minninga sem ég skil eftir innan veggja þinna..

Og þegar ég loka hurðinni þinni í síðasta sinn og kveð þig með þakklæti í huga sé ég...að húsið er að gráta..alveg eins og ég...