Styrking....

Jæja þá er maður byrjaður á styrkingaræfingunum hjá sjúkraþjálfaranum mínum henni Önnu Huldu...svo nú fer þetta líklega að koma. En alveg furðulegt hvað einfaldar æfingar taka á ha..ha.. varla með nokkra þyngd á. Og ég sem þykist vera svo sterk í höndunum grrrr....bara vera grimm við sjálfa sig. En vinstri öxlin bremsar mann aðeins af..meiri andsk....vorkunseminn í manni. Samt hefur þetta allt lagast heilmikið en það vantar eitthvað uppá þetta hjá mér. Maður ætti kannski að fara að huga að því að koma sér bara í vinnu og sjá hvenig gengur en í bland er ég ekki spennt fyrir því að skemma kannski það sem búið er að gera fyrir mig og þurfa að byrja frá grunni... hvern er ég  nú að reyna að sannfæra......enn og aftur gamla samviskan að drepa mann...maður losnar líklega aldrei við þessa áralöngu vinkonu mína sem bankar í bakið á manni í tíma og ótíma svo stundum stefnir í hávaðarifrildi milli okkar innbyrðis. Og oft hefur maður látið undan henni blessaðri og helst viljað bíta úr sér tunguna eftir á...maður á ekki að segja Já þegar maður vill helst segja nei og dauðsjá svo eftir öllu saman..ekki satt. Ha..ha  ég er nú meiri bjáninn ha..ha..ha alltaf heldur maður að maður sé ómissandi og ég er örugglega ekki ein um þá skoðun...Best að fá sér kaffisopa og hætta að pæla í þessu