Göngutúr í frostinu....

Og það var farið í göngutúr með Ninju og Aríes í góða veðrinu. Þarna eru Írena og Ninja saman og Herjólfsdalur í baksýn..

Jólapakkar hundanna minna...

Ninja búin að fá sína pakka og mörg bein að naga...

Spennandi pakkar

Aries minn var dálítið forvitinn þega verið var að taka upp jólapakkana. Namminamm...bein 

Sannleikanum verður hver sárreiðastur....

Manneskjan er magnað fyrirbæri..óútreiknanleg oft á stundum. Trúnaður og traust er samt eitt sem hver og einn heldur í eins lengi og hægt er gagnvart öðrum og sem þú telur þig þekkja.

En því miður getur komið upp sú staða að manneskja sem þú taldir þig þekkja reynist  einn góðan veðurdag ..ókunn í alla staði. Hikar ekki við að ljúga upp í opið geðið á þér og svíkur þig illilega. Maður er oft svo fjári vitlaus og trúir og trúir í einhverri blárri blindni. Eða þar til blaut tuskan skellur framan í þig. Og þá áttarðu þig og spyrð sjálfan þig..hver er þessi manneskja?

Jamm og svo verður maður bara að bíta í það gallsúra epli að þú varst svikinn...loforð við þig og fleirri var illilega svikið. Reið?..Auðvitað var ég reið nema hvað...full af hefndarþorsta. En það hefur nú samt slokknað aðeins í bálinu...vonbrigði er það sem upp úr stendur...en enn stendur eftir að viðkomandi fái að efna loforðið þó svo það taki langann tíma.

Eins og ég sagði hér að ofan hversu magnað fyrirbæri manneskjan er. Einhver vill leyta sátta úr fortíðinni og þykist tilbúinn að hlusta á allt það neikvæða um sig, til að sáttir náist.....iss bara...þvílikt bull og lýgi. Fólk er ekki tilbúið að heyra um alla neikvæðu hlutina sem snýr að því, og reiðist..sannleikanum...kennir öðrum um og jafnvel segir mann ljúga og endar svo með því að skella á mann símanum... í að þeim finnst réttlátri reiði....að maður skuli voga sér að láta annað eins út úr sér..

Einmitt, ekki var það ég sem bað um þetta uppgjör....og svo er bara skellt á mann. Enda á ég ekki von á fleirri svona "hjartnæmum símtölum" í framtíðinni...fyrst ég kom svona illilega við kaunin í viðkomandi.

Enda er mér slétt sama..þarf ekkert að vera að púkka upp á svona fólk og mér hefur liðið alveg ágætlega án afskiptasemi þessarar persónu enda helst ekkert viljað hafa saman við hana að sælda  Enda  hefur viðkomandi helst aldrei hringt nema búið sé að fá sér hressilega neðan íðí.....

Ég held ég taki ekki við fleirri uppgjörssímtölum í framtíðinni. Maður hefur nóg með sjálfan sig á þessum síðustu og verstu og hefur varla geð í sér að reyna einhverja sáttaleið við manneskju sem vill svo ekki heyra sannleikann um sjálfa sig.

Ég ætla að horfa fram á við....og læt ekkert stoppa  mig... 

Þrettándinn okkar..;)

Svei mér þá..ég er bara ekki alveg viss hvort ég vilji endilega vera að seinka Þrettándanum..

Ég hefði alveg verið til í að fara að taka af jólatrénu í morgun samkvæmt hefðinni ...finnst þetta satt að segja hálf öfugsnúið. En jú auðvitað koma fleirri hingað vegna þessarar seinkunnar og það er allt gott og blessað. Gera svolítið meira úr þessu öllu...

En mín vegna máttu jólin klárast í gær og ég verð í framhaldi að þessu að segja ykkur góðan brandara.

Yngsta stelpan mín sem býr í Hafnarfirði var hjá okkur um jól og áramót en þurfti að fara þann 3ja til baka vegna vinnunnar.

Allt í lagi með það. ég var í sambandi við hana á Feisinu og þá sá ég að hún hafði skrifað eitthvað á þá leið : Að það væri barasta allt að verða vitlaust í nágrenninu.. og fólk var að sprengja flugelda og sko ekki neinar smá bombur . Hún skildi bara ekkert í þessari flugeldagleði Hafnfirðinga. Svo fór hún út í dyrnar hjá sér að kíkja út og það voru fleirri en hún að fylgjast með. Hún snýr sér að einni nágrannakonunni og spyr: Hvað er eiginlega í gangi"?

Nágrannakonan horfði á hana smástund og sagði:" Það er Þrettándinn í dag" og var ansi skrýtinn svipur á konunni þegar hún upplýsti dóttur mína  um þetta og ábyggilega haldið að hún væri ekki í lagi... 

Hahahaha....ekki skrýtið enda Eyjakona ...þarf ég að segja meira..hahahahha... thíhíi...

Ég óska ykkur öllum gleðilegs árs og friðar...:)

Margs er að minnast, margs er að sakna. Við skulum muna að veita hvort öðru hlýju og ástúð og hugsa hvert um annað og vernda af þeirri alúð sem við erum megnug.

Styðja og styrka á allan máta og veita gleðinni rúm í hjartanu þó tímar verði dimmir á stundum.

Megið þið eiga gleðileg áramót í faðmi fjölskyldunnar... Kærar kveðjur úr Kollukoti.. 

 

Það sem ekki drepur þig...eflir þig

Þarna er ég  17 mánaða gömul  (samkv. skrift aftan á myndinni) fyrir utan Hvol v/Urðarveg 17. Og auðvitað hefur aldrei hvarflað að þessu litla stelpuskotti hversu viðburðarík ævi hennar yrði. Það skiptust á skin og skúrir eins og hjá flestum. Gleðin kom og fór, sorgin kom og lifði með henni fram á daginn í dag.

En það besta sem hefur komið út úr lífi þessarar litlu stúlku eru börnin hennar þrjú og svo eiginmaður hennar. Og hún spyr sig stundum " Af hverju var ég ekki fyrir löngu búinn að hitta þig "? Þá hefði margt orðið öðruvísi en það var. En þrátt fyrir allt, og með þá misjöfnu og stundum slæmu samferðamönnum mínum, hefði ég ekki viljað missa af börnunum sem ég á í dag.

þau eru mér góð, öll þrjú og ég elska þau takmarkalaust. Og maðurinn minn sem veitir mér alla þá ást og hlýju sem ég þarfnast er gull af manni og hefur staðið með mér í gegn um súrt og sætt. Alltaf tilbúinn með hlý orð og stuðning. Það er ómetanlegt.

það er óneytanlega skrýtið að horfa á þessa gömlu mynd af þessari litlu dökkhærðu, brúneygu stúlku, áhyggjulaus  með slaufu í hárinu. Með litlu fötuna og smakkandi á sandinum þegar hún stingur skeiðinni upp í sig. Í fallegum kjól sem efalaust hefur verið saumaður af alúð úr einhverri flíkinni. Og í baksýn er barnavagninn sem var notaður undir þríburasystur hennar sem voru rúmu ári yngri en hún. Og pabbi líklega að taka myndina. Skyndilega, sem ég horfi meira á þessa mynd sé ég börnin mín í henni. Það er þarna einhver kunnuglegur svipur og meira að segja sé ég litla barnabarnið mitt hana Sunnu Emilý í henni...það er þarna einhver svipur og ég upplifi þessa litlu stúlku í þeim öllum.  Hvað er það sem beinir okkur á þann veg sem við förum í lífinu? Er búið að ákveða og kvitta fyrir þegar þú fæðist, hvaða leið þú ferð? Eða er það bara gamla góð mottóið " Hver er sinnar gæfu smiður" er samt ekki alveg til í að samþykkja það að fullu því stundum fer það eftir samferðarmönnunum hvað leið er farin og stundum ræður þú ekki alltaf ferðinni heldur berst með straumnum og reynir að gera eins gott úr öllu og hægt er eða þar til er fullreynt.

 

Þessi litla stúlka á myndinni hefur svo sem reynt ýmislegt gegn um ævina en alltaf staðið upprétt hvað sem á bjátaði og haldið áfram. Enda má segja "Að það sem drepur þig ekki...eflir þig"...

Rólegheita jól :)

Það eru óvanalega róleg jól í Kollukoti þetta árið.Við aðeins þrjú ásamt hundunum okkar. Við breyttum út af hefðinni á aðfangadag og skelltum okkur í kirkju klukkan sex. Auðvitað var allt gert klárt áður en við fórum, svínahamborgarahryggurinn beið spenntur eftir okkur í ofninum, sósan klár og lofaði bragðlaukunum alsælu og bara eftir að brúna kartöflurnar þegar heim kæmi.

Athöfnin var yndisleg og ekki i mjög föstum skorðum en söngurinn var ljúfur og fyllti eyrun. Og í lokin var tendrað á kertum sem hver og einn hélt á og sunginn sálmurinn sífagri Heims um ból. Ég söng með af innlifun enda þessi stund einstök og mín fyrsta upplifun í kirkju á þessum degi. 

Við fórum út í kirkjugarð eftir athöfnina með friðarkerti og tendruðum ljós á leiðum ástvina okkar. kyrrðin og fegurðin fyllti hjörtun friði. Garðurinn var fagur yfir að líta það loguðu kerti á hverju einasta leiði. En það verður að segjast að það var ansi kalt og ég held að við dóttir mín höfum aldrei á æfinni verið eins fljótar heim sem er sem betur fer stutt frá garðinum. Við hlupum á háhæluðum stígvélunum eins hratt og við komumst í hálkunni og kuldanum sem beit í kinnarnar og eyrun. Og heim, inn í hlýjuna og anganina af steikinni í ofninum.

Við settumst að borðum um hálf átta leytið og það var ekkert stress í gangi, afslappað og yndælt borðhald. Öðruvísi mér áður brá er allt var á fúll sving hér í kotinu og spennan vaxandi að taka upp pakkana og lesa jólakortin. Nú allt í einu lá bara ekkert á og öllu var tekið með stóískri ró fullorðna fólksins. eða þar til ég undirrituð fékk að lesa utan á pakkana sem ég hafði ekki gert í fjölda mörg ár og mér sagt hægversklega að slaka aðeins á..að ég væri ekkert betri en krakkarnir forðum...hahahaha..  

Svo það er greinilegt að maður getur misst sig í þessu og skiptir engu máli á hvaða aldri maður er  ætli jólabarnið í mér hafi ekki bara vaknað á þessari stundu er ég fékk loksins tækifæri að útdeila pökkunum hahahaha.......

Það var auðvitað ekkert slakað á, gúffað í sig konfekti og is og nefndu það bara. Enda fékk ég að kenna á því um klukkan þrjú um nóttina. Vaknaði við þennan líka brjóstsviða og þurfti að fara niður og jafna mig smá tíma. En sem betur fer átti ég eina töflu við svona löguðu og gat loksins sofnað aftur. Maður ætlar aldrei að læra   ....

Jóladagur var yndislegur í alla staði og auðvitað haldið í hefðina með hangikjöti sem smakkaðist vel. Svo er jólakaffið í dag annan í jólum hjá stór fjölskyldunni. Núna verður fjörið haldið heima hjá Marý systur minni í aðeins stærra húsnæði . Í  fyrra var jólakaffið hér í Kollukoti og þrátt fyrir mikil þrengsli var hver millimeter nýttur og það var bæði setið og staðið og ég gat ekki betur séð að fólkið væri bara ánægt og léti sér þetta í léttu rúmi liggja enda segir einhversstaðar "Þröngt mega sáttir sitja"  ......nærveran var meiri og mikið spjallað. Við í Kollukoti ætlum að enda kvöldið í kvöld með að fara til Helenu og Geirs að spila og það verður ábyggilega bara gaman..

Nú svo styttist óðfluga í áramótin og þá borðum við saman, við úr Kollukoti og fjölskyldan á Smáró einhvern dýrindis kalkún a la mý og Helena eldar  léttreyktan lambahamborgara handa þeim sem ekki borða fuglinn. Vonandi verður veður gott um áramótin svo maður geti notið flugeldanna sem fegra himininn og gleðja augað....eigið gleðilegar stundir sem eftir lifir árs..

 Með von um betri tíð og blóm í haga...

Gleðileg jól ;)

Ég vildi óska ykkur öllum gleðilegra jóla og vona að

nýja árið verði ykkur öllum gott. Takk fyrir innlitið

á síðuna á árinu elskurnar...

 

 

 

 

 

 

 

 

Falleg mynd eftir Ómar minn....;)

Þessi fallega mynd er tekinn úti á Skansi í fyrra