Af litlum neista

Þetta ljóð hér fyrir neðan varð til í morgun eftir lesningu inná bloggið hjá dóttur minni en þar lýsti hún tilfinningu sinni þegar mamma mín og amma hennar kvaddi þennan heim einn yndislegan maímorgun árið 1992. Þá skein sólin í heiði og lífið hélt áfram sinn vanagang hjá öllum öðrum nema okkur. Þann dag stöðvaðist allt. Þann dag tók sorgin og söknuðurinn yfirhöndina.


« Síðasta færsla | Næsta færsla »

Bæta við athugasemd

Ekki er lengur hægt að skrifa athugasemdir við færsluna, þar sem tímamörk á athugasemdir eru liðin.

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband