Brrrr...hvað er kalt....

Í gær skellti ég mér í kuldagallann og leðurhanska og loðhúfuna og skellti mér í þriðja hlaupið mitt á nýja árinu...en mikið assgoti var hann kaldur. Rosaleg vindkæling svo fingurnir innan í hönskunum urðu fljótlega ískaldir svo ég ákvað að hafa þetta stutt en hlaupa í staðinn......

Hljóp upp löngu tröppurnar við framhaldsskólann og kom mér aftur á óvart að ég blés ekki úr nös og verð enn og aftur að vitna í ógleymanleg orð eins úr fjölskyldunni: Mér bara brá ,hvað ég var góður....hahahahaha...frábært.... 

En svona ykkur að segja þá leið mér eins og ROCKY þegar ég kom upp á efstu tröppuna...sigurtilfinningin gagntók mig og ég lyfti höndum til himins og öskraði "YEAH" en þá kom þessi líka norðanvindhviða framan í mig og orðin næstum kæfðu mig þegar ég fann ískuldann læðast oní lungu og ég hélt áfram að hlaupa niðrí móti og heim í hlýjuna.....

Það var ákveðið að fara í sundlaugina í gufuna og heita pottinn. Jésús minn hvað var kalt að tippla þarna úti...skelfilega kalt. En þegar inn í gufuklefann var komið sættist ég við allt ,því það var algjör sæla að sitja þarna inni og ljósin inni skiptu litum á meðan líkaminn svitnaði og hreinsaðist sem aldrei fyrr, þvílík nautn....

Svo var tiplað í sturtu og út í heita pottinn....hendurnar næstum festust við handriðið á leið í pottinn því frostið var töluvert og það var ansi hált á köflum ...en ahhhh....oní komumst við. Þarna sátum við smá stund en þá fann ég mér til skelfingar þegar ég strauk mér um höfuðið að hárið mitt var frosið.... og maður þurfti að dýfa sér oft niður til að losa klakadrönglana úr hárinu eins gott að maður var ekki slefandi og með hor....

Ekki fannst okkur þessi pottur nógu heitur svo við færðum okkur í þann heitasta með nuddinu og ég var bókstaflega að frjósa þessa stuttu leið á milli potta og þegar ég ætlaði að fara niður tröppurnar oní pottinn stóð upp heill her af peyjum sem voru að fara uppúr honum en ég stóð þarna og beið eftir að komast niður og skalf eins og lauf í vindi og sagði bara:"Í guðs bænum hleypið mér niður mér er svo kalt" og tennurnar glömruðu í munninum.

Þessar elskur sáu stráið sem stóð þarna..orðin blá og hárið frosið og hleyptu mér af sinni einstöku góðmennsku oní pottinn þar sem ég smáþiðnaði enda var þar var meira skjól fyrir norðanvindinum...ahhh...ahhh gott...gott...Og þegar ég var orðin sæmilega þiðin skellti ég nuddinu á sem er ansi kraftmikið og eins gott að halda sér í bandið sem er til þess gert...því annars myndi maður þeytast yfir eins og píla hinu meginn í pottinum.... en mikið var þetta nú gott.

Eftir smá stund og gott nudd fórum við aftur í gufuna...elsketta...og hitinn yndislegur...

þegar við fórum að klæðast fann maður hvernig áhrifin af hitanum hafði haft á mann...ég var allavega eins og ný manneskja á sál og líkama svona eins og nýfædd og ró og friður fyllti andann. Fannst ég tipla á mjúku skýi..fannst ég svo létt eins og fis og andvarpaði af sælutilfinningu..

Þarna var ég ákveðin í að nota þetta fljótlega aftur og leyfa gufunni að umleika mig og gefa líkamanum aftur sitt fyrra líf...fullan af þrótti..segja bless við vöðvabólgu og aðra verki og sem lyfti andanum í hæstu hæðir þarna inni í ljósagufubaðklefanum..þvílík slökun sem maður fær og svo gott að teygja sig og liðka eftir að líkaminn fer að hitna þarna inni. Og maður bara andvarpar við að skrifa þetta....

En í dag er Þrettándadagur okkar Eyjamann og ég á von á fullt af fólki eftir hádegið svo manni er ekki til setunnar boðið og klára að gera allt mönnum boðlegt hérna í Kollukoti..nú er ég full af orku eftir gærdaginn svo það er best að drífa í þessu....núna kona...og hættu að skrifa....

Kveðja úr Kollukoti 

 

 

Síðasti dagur ársins...;)

Ekki veit ég hvað er að angra mig...en ég ætlaði bara aldrei að sofna. Og loksins þegar það hafðist var koddabíóið svo rosalegt og mannmargt að ég glaðvaknaði..bullandi sveitt..

Ekki mikill svefn þarna eða bara svefnfriður yfirleitt fyrir einhverju fólki sem bara birtist þegar því dettur í hug og ég þekki ekki helminginn af því..Væri bara fínt að það héldi sig í sínu eigins draumalandi en ekki vera að troða sér inn í mitt... reyndar sá ég eina manneskju sem ég þekkti forðum og vann með en hún er dáin fyrir nokkru síðan. Hún var öll einhvernveginn miklu yngri í útliti og ég spurði hana hvort hún þekkti mig en á svipnum að dæma gerði hún það ekki svo líklega hefur birting hennar verið fyrir þann tíma sem hún kynnist mér...En ég þekkti hana...

Það var ansi margt fólk í þessum draumi og flest allir á eyrunum og hávaðinn maður..ekki furða að maður gat ekki sofið fyrir þessu fyllerýispakki... Eins gott að leggja sig í dag svo maður hafi eitthvað úthald fyrir kvöldið í kvöld....

það stendur til að skella sér í innkaupaleiðangur á slaginu níu með Helenu og kaupa það sem vantar í veisluna, því ekkert má vanta né til spara á síðasta kvöldi ársins.

Ég sé um kalkúninn en Helena um Londonlambið og rækjukokteilinn..Ágætis skipti.. 

Vona bara að ef ég get lagt mig í dag og að kalkúnninn endi nú ekki eins og hjá Griswold hjónunum þegar átti að byrja að skera kræsingarnar..."Plúff"..ekkert nema skelin...aðeins ofeldaður...hahahaha.... 

Skil ekkert í þessum krökkum mínum þegar minnst er á kalkún að ég hafi einhverntíma gleymt öllu innvolsinu í plastinu inní fuglinum!! Ég held að þau séu með nokkurskonar alsheimer light og það hafi verið einhver annar en ekki ég..Hvernig fór ég þá að því að troða öllu gumsinu inní hann ef þetta er rétt...bara bull í þessum krökkum..  

Svo bullar sonur minn "rosalega mikið" ,sérstaklega þegar hann hefur farið með mig í bíltúra gegnum tíðina og hlær og hlær því hann er þá með einhverja sýnikennslu hvernig ég er í bíl með honum. Hann fullyrðir að höfuðið á mér sé á gormum því þegar hann tekur af stað hendist hausinn á mér afturábak og dinglar svo fram og aftur eftir keyrslunni..eins og eitthvað dinglumdangl sem bílstjórar hafa fyrir framan sig við framrúðuna..... það sér hver heilvita maður að hann kann ekki að keyra....

Bull..bull...hann er að gera þetta viljandi ..látið mig bara vita það..hef 2var sinnum farið í "ísferð" með honum og ég skal bara láta ykkur vita það strax að það er helst ekki hægt. Ekki séns að hitta uppí sig og ef það tekst er hálft andlitið þakið ís..svo mig langar ekkert lengur í ís þegar ég er með honum í bíl....held að hann þurfi að læra að aka uppá nýtt..

Alltaf að bulla þessi drengur og segir að ég sé geðveik í skapinu...hann sé nú bara vitni af því í einum göngutúrnum hérna á Eyjunni í brjálaðri austanátt og það fá ALLIR að heyra við hin ýmsu tækifæri að þegar bandið á anoraknum slóst í andlitið á mér mörgum sinnum (og það var vont) hafi ég orðið svo geðveik að ég hafi rifið hettuna af og hent henni eitthvað út í loftið......og svipurinn hafi verið rosalega geðveikislegur (segir hann) þegar ég gerði þetta...hmmmm..Ég verð að viðurkenna eitt að ef ég meiði mig..rek mig í eða eitthvað þvíumlíkt og sársaukabylgjurnar hver af annarri skjótast um líkamann...umbreytist ég og það er "hin ég"..svo kannski er þetta pínulítið satt ....

Hvaða..hvaða ..rosalegt þegar maður dettur í eitthvað allt annað en til stóð og masar bara og masar.

Já og auðvitað skrapp ég í heimsókn uppá Smáró í gær.....aldrei flóafriður fyrir kellingunni í Kollukoti. Sko..ég á mitt bank..svona leynibank...svona spes lyklabank... og þá vita allir í húsinu hver er að koma í heimsókn og meira að segja hundurinn og kötturinn þeirra...Já talandi um köttinn..hann hefur ekki sést í nokkra daga..eitthvað bölvað útstáelsi á honum. En viti menn var minn ekki bara mættur heim til sín og lá makindalega í einum stólnum, búinn að éta familíuna út á guð og gaddinn. Hann var víst svo rosalega svangur þegar hann loksins lét sjá sig..

Ég settist auðvitað og strauk honum í bak og fyrir og hann teygði út loppurnar og krækti með klónum í peysuna mín..þetta var svo gott og hann malaði...Talandi um ketti..hahahahha... 

Það var einn dag seinni part að bóndinn minn var nýkominn úr sturtu og skellti sér síðan í sloppnum uppí rúm til að slaka á. Það var einhver villingur í mér svo ég þaut inn í herbergi og hoppaði ofan á hann 

 og hossaði mér ....."Hvað ert að gera"..spurði hann. Ég bara hló og skellti mér í hálskotið hans og sagði "MÍJÁÁ"..þá ýtti hann við mér og horfði undurfurðulega á mig og sagði þessi fleygu orð: "Hvað ert þú svona..hálfníræð að segja "MÍJÁÁ"....ég bilaðist..hahahahahhaha

Sko ...og aftur dett ég í einhverja vitleysu og bulla bara eins og sonur minn...hahahaha..

Jæja ætli maður fari ekki að setja endapunktinn á þessi skrif í dag og láti sér hlakka til kvöldsins með stórum hluta fjölskyldunnar. Eitt er víst að ég hlakka til að smakka á kalkúninum og minni eðalrjómasósu Svo óska ég ykkur öllum gleðilegs árs og friðar...

Kær kveðja úr Kollukoti

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þegar skipt er um umræðuefni.....

Var í heimsókn á Smáró i fyrradag...húsbóndinn sat í sófanum og lét loft og súrefni leika um perustefnið sem honum þykir svooo vænt um...Bullandi sveittur eftir að hafa gengið heim úr vinnunni. Allt uppí móti og þjáðist af súrefnisskorti mörgum sinnum á leiðinni.....

Nú á að taka á því og fara að hreyfa sig og minnka litla perustefnið í áföngum og byggja upp þol...því hann er alltaf að tapa í badminton og borðtennis fyrir Halldóri syni sínum svo sjálfsmyndin er ekki upp á það besta þessa dagana...

Svona ykkur að segja og ekkert vera að ræða það neitt frekar....þá fékk hann þessi fínu jakkaföt í jólagjöf fyrir þremur jólum síðan  og spurði bara sína heittelskuðu: Á hvern hún hefði eiginlega verið að kaupa fötin, því þau voru allt of stór á hann". Eiginkonan horfði bara á hann og sagði með sinni stóísku ró: Þú átt eftir að stækka elskan mín"... en hann hristi bara hausinn og átti bara ekki til orð..

Jakkafötin voru reynd jólin eftir, en sama sagan..bóndinn hafði ekkert stækkað og jólin þar á eftir og alltaf voru þau jafn stór...Held að Helena mín, hafi nú eitthvað klikkað á þessu með að hann myndi stækka enda er maðurinn komin yfir fertugt  svo er hann laaang..minnstur á heimilinu fyrir utan köttinn og hundinn....

En viti menn rétt fyrir jól var honum boðið í jólahlaðborð og þá voru góð ráð dýr...í hverju átti maðurinn að fara.. Hann mátaði föt af sonum sínum en það gekk ekki lengur að koma buxnastrengnum saman og hann skildi bara ekkert í þessu..

Og þá var komið með jakkafötin góðu og hvað.... Þau smellpössuðu á hann. Helena hafði haft rétt fyrir sér eftir allt saman...hún er ábyggilega með svona 3ja augað og sér inn í framtíðina...

Barasta dragfínn og flottur í splunkunýjum jakkafötum skellti hann sér á jólahlaðborðið ... held að heilsan hafi ekki verið upp á sitt besta daginn eftir...það er alltaf verið að "hella í menn" í svona veislum og nauðbeygðir opna þeir munninn og láta undan uppáhellurunum...vinnufélögum sínum...

 Ég ætlaði nú svo sem ekkert endilega að tala um þessi jakkaföt en það datt bara upp úr mér rétt sí svona ....hitt, þegar menn skipta um umræðuefni og það svo út úr korti að maður veit ekki hvort maður er að koma eða fara...

 Eftir þessa hrikalegu göngu þarna um daginn heim úr vinnunni og tengdasonurinn var að pústa þarna í sófanum, færðum við okkur fram í eldhús á meðan hann skellti sér í sturtu til að skola af sér lýsið..Birtist hann með einhverja raksáputúpur í hendinn og spyr sína heittelskuðu hvar hann megi setja þetta því hann vantaði hillu undir sínar græjur þar sem frúin á heimilinu var með söfnunaráráttu fyrir gömlum ilmvatnsglösum sem hann vildi nú barasta henda.

En dóttir mín horfði bara á hann og sagði að hann skyldi ekki voga sér að henda þessum dýrmætu ilmvatnsglösum hennar,hún ætlaði að eiga þetta...Já einmitt sagði hann og til hvers, ef ég má spurja.

 Bara....sagði hún, kannski langar mig að eignast eitthvað af þessu seinna og þá verð ég að muna nafnið á ilmvatninu.... En hann fékk náðarsamlegast að setja sitt dót í hillu sem hún bauð honum afnot af í þetta skiptið.....

Svo kom rúsínan í pylsuendanum: Annars er ég alltaf að bíða eftir að þú setjir upp skápinn sem var á milli baðkarsins og sturtunnar" segir hún. "Ha..hvaða skáp...enda löngu dottið út úr minnisbankanum..." Mikið rosalega er ég svangur" segir hann allt í einu upp úr eins manns hljóði ...

Við gjörsamlega biluðumst...hvaða samasem merki var með  að setja upp skápinn og því að hann var að drepast úr hungri.?...Hahahahahha...hef aldrei á æfinni heyrt neinn skipta svona gjörsamlega um umræðuefni á broti úr sekúntu eins og hann gerði þarna..... hahahahaha....Kannski er hann bara að hefna sín.....Helena fær ekki skápinn upp fyrr en eftir 3 jól eða svo...hahahahaha.. 

En svo í gær þá fór dóttir mín alveg með það.....við sátum við eldhúsborðið og mauluðum á Ritskexi/rifsberjahlaupi og vínberjum og pepsíi og vorum að spjalla um hitt og þetta þá segir hún upp úr eins manns hljóði á meðan hún smurði osti pg rifsberjahlaupi á kexið sitt: Mamma..hefur Ómar aldrei smurt svona rifsberjahlaupi  á pjölluna á þér og sleikt það af"?....

Ef ég hefði ekki verið nýbúin að kyngja þá held ég að ég hefði kafnað þarna við eldhúsborðið...hahhahahahaha.....jesús minn það sem dettur stundum upp úr henni...hahahaha...bara svo þið vitið er ekkert heilagt í þessari fjölskyldu.... hér er talað opinskátt um hlutina og enginn undanskilinn..ekki einu sinni háöldruð mamman í fjölskyldunni.... 

 Svo ég verð bara að segja eitt..þau eru stórfurðuleg þessi hjón á Smáró hvaða samhengi er með: Skápur/hungur eða þá Kexi og pjöllusleikur......klikkað fólk en þið skuluð ekkert vera neitt að minnast á þetta.....

Kær kveðja úr Kollukoti 

Kvekendin í Heiðmerkurskógi....

Hæ ....jólabörn..stór og smá..

Við eyddum jólunum í þetta skiptið á eyjunni í norðri, nánar tiltekið í Kópavoginum hjá syni mínum og tengdadóttur og börnunum þeirra fjórum....og það get ég sagt að mér leiddist ekkert að vera í smá mömmuleik við þau yngstu..Sunnu og Júníorinn..

Fá að knúsast með þau alveg heilmikið..faðma og kyssa og hlægja með litlu stelpunni minni og fá bjarta brosið frá honum litla mínum...

Það var alveg ógrynni af pökkum að taka upp á Aðfangadag og krakkarnir alveg himinlifandi yfir gjöfunum sem þau fengu...

Það var ákveðið að fara í smá göngutúr í Heiðmörkinni á Jóladag. Yndislegt veður..allt hvítt og kyrrt veður. Við vorum 10 manns ,3 hundar og einn sleði ...sem stóð til að draga litlu Sunnu mína á en hún þverneitaði að láta draga sig. Vildi bara láta pabba halda á sér....

Og þar sem við vorum með 2 Boxerhunda, skellti mín sér bara á sleðann og beitti hundunum fyrir..eitthvert "kvekendið" í hópnum kallaði á hundana og þeir þutu af stað með mig...argandi og gargandi af hræðslu, því þeir stefndu beint á Írenu og Róbert og svo á trén á bak við þau...

Mín barasta flaug af sleðanum og Róbert flæktist í bandinu og endaslengdist á fannhvíta jörðina....og hláturinn bergmálaði um allan skóginn í hinum sem stóðu hjá og horfðu á aðfarirnar.....enda var ekki hægt annað ..hahahahaha..... 

Írena gat nú ekki verið minna hugrökk en mamsa sín og settist á sleðann...ég kallaði á hundana og hljóp allt hvað af tók og þeir eltu  mig eina 50m,með Írenu í eftirdragi...hahahha..en svo skeði það...hún flaug af sleðanum eitthvað út í loftið  og kútveltist í snjónum og sem betur fer er bara til myndband "af Írenu" í fórum Drífu sem við fáum að berja augum og hlægja aftur af ósköpunum...hahahaha....

En það var vissulega gaman að fara í þessa göngu inn í skóginn, þarna voru gríðarlega há tré og stundum svo dimmt að manni stóð ekki á sama..beið bara eftir að úlfurinn í Rauðhettu birtist inn úr dökkum og dimmum trjágöngunum hvað úr hverju...

Eftir góðan dag var farið heim í heitt súkkulaði með rjóma og þessar fínu tertur sem Davíð hafði slett í kvöldinu áður....á meðan mallaði hangikjötið í pottinum og fyllti húsið af þessari einstaklega góðu jólalykt. Hangikjöt með uppstúf og alles var kvöldmaturinn og maður stóð á blístri en það var ís í eftirrétt..það er eins og það sé "alltaf pláss fyrir ís" á eftir með heimalagaðri súkkulaðisósu sem Dabbi bjó til....

Daginn eftir eða á Annan í Jólum fórum við öll á Selfoss í matarboð og þvílíkar kræsingar sem voru í boði...Lambalæri, gæsapottréttur og hangikjöt og auðvitað ís með allskonar kruðeríi á eftir....líkaminn var lamaður af öllu þessu áti ,barasta í sykur og saltsjokki....

það er á hreinu að það verður fiskur í kvöld og morgunn og hinn...eða þar til næsta kjötkveðjuhátíð með Kalkún verður á Gamlársdag heima hjá Helenu og Geir...hehehhe..hlakka samt til að gúffa í mig þennan fína fugl og eyða góðu kvöldi upp á Smáró...vonandi verður skaupið skemmtilegt og flugeldasýningin yfir Heimaey dýrðleg sem endranær......

 

 Gleðilega hátíð og gleðilegt nýtt ár.

Kveðja úr Kollukoti.... 

Perustefni eða mjúkar línur...;)

Karlmenn eru flestir með ístru eða perustefni eins og það er kallað stundum þegar þeir eldast en konur mýkjast aðeins ..

Þeir fara í afneitun og nota sömu stærð af buxum þrátt fyrir að þyngdarlögmálið harðneiti að láta loka sig svona inni og fær hreinlega innilokunarkennd og flæðir út yfir beltið eftir að hafa barist fyrir lífi sínu að komast út úr þessum þrengingum....

 Þekketta sjálf....þegar ég fer í gamlar gallabuxur og held inni maganum rétt á meðan lásnum er rennt upp...jesús minn.. og þegar þeirri þrautargöngu líkur flæðir fyrrverandi stinnur maginn út á alla kannta og býr til svona hring,mjúkt björgunarbelti. Þetta umfram húðflæði er ekkert grín og hvað þá fyrir konur...

Rosa sætt eða hitt þó.....en það er til ráð. "Aðhaldsbuxur" fyrir okkur kvenpeninginn..búin að prófa það líka takk fyrir og hélt ég myndi kafna..þær voru svo þröngar....og var fljót að fara úr þeim og úr gallabuxunum og í gömlu góðu joggingbuxurnar sem hreinlega elska línurnar mínar og ég gat andað eðlilega...er ekki frá því að ég hafi verið orðin aðeins blá á vörunum af súrefnisskori...

Hverjum ætli hafi dottið þessi fjárans vitleysa í hug að búa til eitthvað svo hrikalega þröngt úr svona hrikalega sterkri teygju til þess eins að konur þjáist af súrefnisskorti með því að troða sér í þetta. Og það veit guð að ekki er auðveldara að komast úr þessum teygjustrokk enda þarf maður að berjast eins og óð manneskja til að komast úr þessu aftur..hreinlega berjast fyrir lífi sínu til að getað andað eðlilega....

Ætla bara ekkert að nota þessa teygjubyssu aftur og loka hana niðrí skúffu um aldur og æfi..takk fyrir.

Guði sé lof fyrir víðar og þægilegar flíkur..elska að vera í einhverju sem gælir við kroppinn..ekkert öndunarstopp né súrefnisskorturog engin innilokunarkennd fyrir litla kroppinn minn sem hefur mýkst með árunum... 

Kveðja úr Kollukoti.

 

 

Tengdasonurinn og kaffisopinn...;)

Kaffi er eðaldrykkur að mínu mati..rjúkandi heitt og "nýuppáhelt" og ég hef alltaf haldið að það væru "allir" aðrir sömu skoðunar. En NEI..ekki tengdasonur minn uppá Smáró...

Ég fór ósjálfrátt að draga úr heimsóknum þangað þegar  hann var heima, þegar ég uppgötvaði að kaffið sem mér var boðið var 2ja til 3ja daga gamalt , ef ekki barasta miklu eldra og upphitað í þokkabót en þakka nú samt pent fyrir að það var allavega smá ylur á því ...

Svo ég gerði uppreisn..ég bara þverneitaði að að taka við margra daga gömlu kaffi þegar ég kom í heimsókn og "rooosaleega ákveðin"í að fá nýuppáhellt, þegar hann bauð mér kaffisopa...

 Ég hélt nú að ég ætti það inni hjá honum að fá nýlagað eftir að ég tók hann að mér kaldan og þvældan angandi af kaupstaðarlykt ,hérna forðum....en menn eru svo rosa fljótir að gleyma svona eðalgóðmennsku. Ég hefði alveg getað sleppt því að svara útidyrabjöllunni þarna forðum og leyft honum að verða bara úti..... En við skulum svo sem ekkert vera að "rifja það upp"...nei..nei...nei..

 Uppreisnin bar hægt og sígandi árangur því nú fæ ég nýlagað á Smáró hjá tengdasyninum...en hann er orðin ROSALEGA mikið vakandi yfir kaffinu mínu þessa dagana eins og t.d í gær þegar ég kíkti í heimsókn. Minn skellti á könnuna um leið og ég birtist..þurfti ekki einu sinni að nefna það.

Og eftir smá stund var ilmandi kaffið borið á borð fyrir mig og meira að segja skúffuterta....

Og þar sem hann er orðinn vakinn og sofinn yfir því að ég vildi alltaf nýlagað hafði hann voða miklar áhyggjur af því hvort kaffið í bollanum sem hann var að skenkja mér í  "væri nokkuð orðið of kalt" og spurði hvort hann ætti að hella uppá nýtt...hahahahahaha...og glotti..

Lóti..lóti alltaf að stríða tengdamömmu sinni....

 Ég verð að segja það að á stundum var ég nú að pæla í að koma bara með heitt á brúsa  á tímabili þegar ég vissi að hann var heima...djö..ef vel er að gáð hefði ég bara átt að gera það..svona hljóðlát mótmæli.....

En sem betur fer þarf ég ekki að hafa áhyggjur lengur..kanski þarf ég bara að útbúa svona flott viðurkenningarskjal handa honum eins og ég fékk eftir að hafa hleypt honum inn úr kuldanum þarna forðum en þar segir að: Ég sé besta tengdamamma í heimi og þar með komin í guðatölu, undirskrifað af honum í vitna viðurvist..innrammað og allt...

Það er bara spurningin hvernig það á að vera..hmmm.... Lifið heil elskurnar.

Kveðja úr Kollukoti 

 

 

Með Dauða hafið á andlitinu (framhald)...;)

Sko...ég var búin að skrifa þetta með Dauða hafið þarna á undan en dauðlangaði að skrifa aðeins meira. En þar sem ég var ekki viss um hvort bóndinn minn yrði par ánægður með að ég klíndi honum saman við atburði dagsins í gær....lét ég kyrrt liggja..

En svo sá ég að hann var að lesa pistilinn minn í morgunn og var eitthvað kíminn á svipinn, svo segir hann: "Ég var nú hálfsmeykur um að þú værir að skrifa eitthvað þarna um mig"....Ég svaraði honum að ég hefði ætlað að gera það en ekki lagt í það...  hahaha.. En hefði það verið í lagi? spurði ég.

"Hahaha...jáá..jáá sagði hann þá. Svo ég sagðist myndi líklega skrifa eitthvað í dag. Nú er hann farinn niðrí vinnu eitthvað að vesenast svo ég var fljót að setjast niður og skrifa..hahahahahaha ..

Enda þegar "kötturinn er úti..fer músin á stjá"...látið mig kannast við það eins og til dæmis í fyrravetur..reyndar var þetta aðeins stærra kvikindi. Enginn köttur í húsinu, nei,nei.. en 2 hundar og létu sér hvergi bregða. Enda sagði meindýraeyðirinn að hundarnir hafi bara haldið að þetta væri eitt af húsdýrunum... oj..bara....

Jæja...ég ætlaði nú ekkert að fara út í þessa sálma enda ekkert sérlega  gaman að hugsa um þetta ógeð....

Sko...eftir að Helena var horfin sjónum með dökku sólgleraugun og sjalið yfir hárinu tók ég mig í gegn seinna um kvöldið. Og þar sem ég var í svo miklu hreinsunarátaki þessa stundina fór ég inn í stofu og starði á bóndann minn gagrýnum augum.... "Hvað"? spurði hann.

Á ég ekki að snyrta aðeins á þér augabrúnirnar..þær eru eins og villtur skógur í Afríku og svo ertu svo rosalega samvaxinn.... ég meinti sambrýndur....hann sagði ekkert strax og ég stóð eins og klettur og haggaðist ekki um þumlung á meðan ég virti óunnið verkið fyrir mér...

Hann var aðeins hikandi..svo ég tók því sem JÁ...og dreif í að ná í augnabrúnahnífinn...ekkert plokkvesen. Maður er svo assgoti fljótur að þessu með hnífnum.

Ég ýtti honum afturábak í stólinn sem Helena hafði verið í fyrr um daginn og byrjað að fara á milli augabrúnanna og tók hver eitt einasta hár sem ekki átti að vera þarna á milli. Og snyrti aðeins til rétt fyrir ofan brúnirnar....þá heyrðist allt í einu í mínum: "Í guðanna bænum ekki gera mig hommalegan"...þvílík vantrú á mínum einstöku hæfileikum..

En ég gat ekki annað en brosað af manninum mínum...hahahaha...hommalegan..... svo ég snarhætti við að fara í illgresið sem var fyrir neðan augabrúnirnar sem við KONUR gerum jafnan til að fullkomna verkið. Því ég vissi að ef ég hefði fengið að klára meistaraverkið hefði birt svo mikið yfir augnsvipnum, svo ég varð fyrir smá vonbrigðum.

Bara að taka þessi óæskilegu hár á milli brúnanna lyfti andlitinu svo það birti til í skóginum... 

Jæja ..en svo datt mér í hug að spurja hann hvort ég ætti ekki að taka hann í andlitshreinsun eins og ég gerði við Helenu..með Dauða hafinu...Hann var alveg til í það. Svo ég bleytti og nuddaði og raspaði eins og mér væri borgað fyrir það þ.e.a.s þar sem ekki var skegg.

Vááá...ekkert smá sem húðin lifnaði við. Svo þvoði ég hafið af honum og eftir stóð skínandi hreint andlit og ljómaði af sólinni við strendur dauða hafsins..en á meðan ég var að skrúbba, hugsaði ég með mér að ég barasta "verð" að komast í þetta óslegna gras neðan við augabrúnirnar enda held ég að hann myndi yngjast um mörg ár við það...

 Koma tímar..koma ráð...kannski læðist ég inn að rúmi eitthvert kvöldið....hahahaha...

Kveðjur úr Kollukoti

 

 

 

Með Dauða hafið á andlitinu....:)

Dagur þrifa og snyrtimennskunnar setti svip sinn á gærdaginn. Þ.e að ég byrjaði á að fara í jólaklippinguna á stofu hér í bæ og leit snökktum skárr út eftir yfirhalninguna..

Sá á feisinu að elsta dóttir mín var eitthvað að barma sér yfir að hana vantaði að láta klippa sig eftir að hafa klippt alla fjölskylduna. Meira að segja hundinn og köttinn....og blessaðan Snjótittlinginn sem sat í sakleysi sínu úti á sólpallinum hennar....

Svo ég bauð fram mína eðalþjónustu enda ýmsu vön gegnum tíðina að klippa,lita og setja PERMANETT í hárið á ónefndum manni fyrir margt löngu síðan...best að vera ekkert að tala of mikið um þetta permanett ef ykkur er sama...

Dóttir mín vissi samt ekki hvort hún átti að gleðjast eða hræðast þetta boð mitt en hún lét sig hafa það og setti hár og höfuð í mínar hendur... Þrátt fyrir að ein frænka mín aðvaraði hana að láta mig ekki koma nálægt hárinu hennar....hahhaha..en þá kom sú aðvörun of seint...

Ég fékk mínu fram og klippti og litaði á henni hárið. Snyrti augabrúnirnar og setti kolsvartan lit á þær...sumir eru svo fjandi fljótir að taka lit og hún er ein af þeim en ég huggaði hana með því að þetta yrði orðið fínt fyrir jólin....

Liturinn sem fór í hárið var rosa rauðleitur svo ég sagði henni að vera ekkert á ferðinni næstu daga því annars yrði kallað á Slökkviliðið..1..2..0g snellý....

 Nú svo kom að andlitshreinsuninni og ég skvetti framan í hana smá vatni... því það má ekki vera þurrt þegar" Dauða hafið "er sett á andlitið.....

Ég makaði þessu á andlitið og raspaði vel og vandlega svo allar löngu dauðar húðfrumur hurfu eins og dögg fyrir sólu með undraverðum hætti og gamli góði meyjarroðinn birtist eins og sól í heiði svo úr varð frískandi og leikandi létt áferð á andliti dóttur minnar... 

Svo auðvitað varð að setja á andlitið DNA  eitthvað krem frá NIVEA eftir skrúbbið,sem ég dúppaði á enni, kinnar, höku og nef. Þetta "Dauða haf" er bara brill en ekki hef ég hugmynd um hvernig þeir setja" Dautt haf " í svona flottar krukkur með ábyggilega gömlum strand sandi í sem margir hafa gengið á misjafnlega hreinir á fótunum ehemmm..

En eftir alla yfirhalninguna fór hún þokkalega ánægð heim...reyndar með risastór sólgleraugu sem huldu kolsvartar augabrúnir og skellti sjalinu sínu yfir hárið svo ekki yrði hringt í 112 meðan hún lagði land undir fót uppá Smáró...

Svona ykkur að segja er ég ekkert hissa á að maðurinn hennar þekkti hana ekki þegar hún kom heim, því hann spurði víst hver hún væri og hvað hún var að gera í hans húsum.....hahahaha..

 

Kveðja úr Kollukoti  og gleðileg jól elskurnar mínar...

Mjúkir eða grjótharðir....;)

Hvernig stendur á því að þegar maður þarf að fara að spá í jólagjafir þá fer heilinn í frí...bara stopp..getur ekkert hugsað, horfinn!

Jesús minn og hvað þá að úthugsa jólagjöf  handa bóndanum,það er sá mesti hausverkur sem ég upplifa þegar jólin nálgast.

Af hverju má bara ekki gefa gamaldags Flókainniskó og Old Spice rakspíra........allavega var ekki flókið að gefa mömmu og pabba jólagjafir í denn.

Sama jólagjöfin ár eftir ár og alltaf voru þau jafn undrandi og ánægð. 

 

En núna..... je minn...ef ég væri tölva myndi ég "krassa" alltaf í desember og jafnvel fyrr.

Af hverju var ég ekki fyrir löngu búin að kaupa gjafir sem ég er búin að ætla að gera í mörg ár og byrja strax eftir liðin jól  til að tapa ekki glórunni rétt fyrir næst jól ha..? Af hverju ekki.

Alveg ótrúlegt hversu mikið fífl maður getur verið . Ég er greinilega ekki þessi hagsýna húsmóðir sem ég "ætlaði alltaf" að vera í byrjun nýs árs, lofaði mér því eftir hver einustu jól..nó þeink jú very næs.

Eitthvað klikkar í hvert skipti...gæti verið að on/off takkinn sé ekki virkur nema á 11 mánaða fresti og þá rétt  í nokkrar  sársaukafullar mínútur, þegar rennur upp fyrir manni að það eru að koma  aftur jól og þá bara slokknar á honum aftur...sjálfkrafa. 

Eins og ég elska nú allt jólatilstandið og hlakka til að gæða mér á jólsteikinni á Aðfangadagskvöld. Ég held að ég yrði barasta ánægðust með að fá bara góðan mat og láta það nægja...hahaha...

Mér fannst nú nokkuð gott sem elsta dóttir mín talaði um á feisinu en hún hefur verið að prjóna eins enginn sé morgundagurinn. Nýbúin að læra að lesa uppskriftirnar á peysum og nefndu það..En það gerðist eftir að hún var búin að klára peysu  um daginn eftir að mig minnir 12 ár .

Peysan er í einu orði sagt afar skrautleg og eftir afrekið hafa margir mátað og hún virðist passa öllum en þó misjafnlega vel þ.e stærðin. Afturstykkið virðist allavega vera aðeins styttra en framstykkið. Allavega var það þannig á Davíð þegar hann mátaði hana og við urðum gjörsamlega vitlaus af hlátri.Og þegar ég mátaði hana voru axlirna niðrá olnboga...allt í lagi svosem...

En eitt gott sem hún sagði: Að nú mættu allir fara að "kvíða" fyrir jólagjöfunum hahahaahhaahahaha... þær yrðu allar mjúkar í ár...

Svo ég er bara að pæla í "grjóthörðum" jólagjöfum í ár til að vega uppá móti Helenu ..ég hef líka verið að föndra..hahahahaha... Svo ég segi bara eins og hún: Þið megið kvíða fyrir jólgjöfunum í ár...hahahahahahahaha..

 Ástarkveðjur úr Kollukoti...

Jæja það styttist í hátíðina...:)