Verð með myndirnar til sýnis og sölu um Goslokin....:)

Flestum hægt að snúa og fá breytt sjónarhorn...;)

Og enn meira....;)

Hér koma fleirri myndir í safnið...;)

:() :()

Yndisleg helgi með Davíð,Drífu og öllum börnunum.En þarna vorum við aðeins með Sunnu litlu ásamt Nóa litla.Voff..voff...hinar elskurnar  mínar hennar Drífu minnar.... Heiðrún og Janus fóru svo til ömmu-Kollu  sín á Selfossi í lok helgarinnar.

Drífa mín orði ansi mömmsuleg með bumbuna og ég veit og skil bara eitt að barnið verður drengur...hhahahaahaha...Má ég koma með tillögu að nöfnum. EF barnið reynist verða drengur:

Auðunn Ómar

Ómar Auðunn

Hafsteinn Ómar

Ómar Hafsteinn 

 

Kolbeinn Harpi

Davíð Kolbeinn

Kolbeinn Davíð /Kolbeinn Hafsteinn 

En ef barnið reynist verða stúlka eftir allt ...þá þætti mér vænt um  nafnið Edda en auðvitað ráðið þið öllu og ég lofa að ég verð ekki fúl...;)

Missir

 

Það er ekkert í heiminum sem færir manni eins mikla tilhlökkun og gleði eins og þegar von er á barni........... 

en það er ekki sjálfgefið að barnið sem þú gengur með sé heilbrigt.. En óskirnar og vonirnar sem við berum í brjósti eru þær innilegustu og bestu til þessa litla einstaklings sem er að vaxa og dafna þarna í mjúku myrkrinu. Umvafið ást oghlýju.

Svo margt er að gerast þarna inni í þessu verndaða umhverfi..agnarlítil vera að umbreytast í manneskju.....breytast í einstakling sem getið var í ást og gerði allt fullkomið....

Væntingarnar eru miklar og tilhlökkunin mikil og mikið spáð og spekúlerað..er það strákur eða stelpa..hvernig skyldi hann/hún líta út .....þegar kemur að stóru stundinni.?

Spáð í nöfn...undirbúningurinn er hafinn löngu.... áður en litla krílið lítur dagsins ljós.

Á meðan dvelur þessi litli einstaklingur í mjúku myrkrinu...laust við hávaða umhverfisins.

Stundum tekur náttúran fram fyrir hendurnar á okkur eins og í mínu tilfelli  eitt sinn...en þá missti ég fóstur/barn , komin tæpa 3 mánuði á leið.

 

Og fyrir mér var þetta litla kríli strax, einstaklingur í mínum augum og vitund og tilhlökkunin var mikil.

Og frá fyrstu stundu elskaði ég þetta barn sem var að vaxa inni í mér af öllu mínu hjarta.

En dagurinn sem ég þurfti að fara inn á sjúkrahús vegna þess að ég var að missa fóstrið/barnið  var ég ekki bara að missa fóstur..heldur barnið mitt.

Ég kvaldist á meðan litla barnið  mitt kvaddi vögguna sína og yfirgaf mig að eilífu..

Og ég grét þarna alein með sjálfri mér. Það var enginn hjá mér..enginn að halda í höndina mína..engin huggunarorð..ekkert faðmlag..ég var bara ein í sorg minni og grét eins og barn.

Ég fékk engan stuðning..í annarra augum var þetta "bara fóstur" sem ég missti....svo óskaplega  dapurlegt.....

 

Hefði barnið mitt lifað væri hann/hún á 28 aldursári og ég get ekki neitað því að  á stundum hef ég hugsað til þessa litla barns sem ég missti.

Í hjarta mínu verður alltaf hluti hjarta míns ætlaður þessu litla barni sem fékk aldrei tækifæri til að fæðast og verða barn sem ég gæti fylgt gegnum lífið. Fara í skóla...leika sér með öðrum börnum...hlægja og gleðjast yfir afrekunum og barnabrekunum.

Verða fullorðið, takast á við lífið og eignast fjölskyldu..eignast hamingjuna...ástina.

 

Ég veit að í dag er til sérstakur reytur til að jarða þessa litlu einstaklinga og ég vildi óska að ég hefði haft tækifæri til að gera það á þessum tíma...vitandi að ég gæti farið að litla leiðinu og sett falleg blóm á leiðið og kveikt á kerti í minningu litla barnsins míns....

 

Og ég finn að meðan ég skrifa þessi orð í minningu litla barnsins míns að enn þá svíður undan þessum missi þó svo ég hafi aldrei fengið tækifæri til að kynnast þessu barni mínu.

Og greinilegt að þessi minning um barn sem fékk aldrei að verða barn fær tárin til að renna...

Fyrir löngu síðan þar sem ég var að vinna á elliheimili var maður sem tók ástfóstri við mig og vildi helst engan annan til að búa um rúmið sitt því ég gerði það svo vel og af svo mikilli natni að hans sögn.

Hann var ekki allra þessi maður en hann ljómaði allur og brosti svo fallega þegar ég birtist í dyrunum og bauð góðan daginn.Hann sagði: "Ég vissi að þú varst að koma" sagði hann skælbrosandi...." það kemur alltaf lítill drengur á undan þér og þess vegna veit ég að þú ert að koma"

 Svo kanski er þessi litli drengur barnið sem ég missti og fylgir mömmu sinni hvert fótspor vitandi að hún elskaði hann af öllu hjarta og vildi hafa hann hjá sér alla æfi.

Ég kem til með að sakna þín ætíð elsku barnið mitt og annarra ástvina sem hafa fallið frá

Ég vona innilega að þú hafir fengið að kynnast ömmu þinni í himnaríki því þangað fara allar fallegu sálirnar héðan af jörðinni og ég veit að hún passar þig þangað til ég kem og fæ að hitta þig að lokum....

Með söknuði

Búin að hella mér í alveg nýtt áhugamál :)

Myndirnar sem ég er að gera..   þessa dagana ......

Ef himnaríki.....

Ég vildi óska að í himnaríki væri sími svo ég geti heyrt rödd þína.

Ég hugsaði til þín í dag en það er ekkert nýtt. Ég hugsaði til þín

í gær og dagana þar á undan.....Ég hugsa til þín í hljóði og nefni oft nafnið þitt.

Allt sem ég á eru minningar og mynd í ramma....

Og það voru fleirri skítugir...;)

Írena dóttir mín vel búin í öskufallinu....

Óvænt heimsókn...;)

Þau komu í óvænta heimsókn á laugardaginn í öllu öskufallinu ofan af Landeyjasandi. Og það sást varla í hvítann blett á þeim eftir ferðina út í Eyjar... En þetta eru Davíð sonur minn og Drífa tengdadóttir mín....